توابع داخلی پایتون

پایتون یک مجموعه از توابع داخلی دارد.

تابع توضیح
abs() مقدار محض عددی را برمی‌گرداند.
all() اگر همه موارد قابل آنلایه در شیء مشخص شده true باشند، True را برمی‌گرداند.
any() اگر هر یک از موارد قابل آنلایه در شیء مشخص شده true باشد، True را برمی‌گرداند.
ascii() نسخه خوانا شیء را برمی‌گرداند. کاراکترهای none-ascii با کاراکترهای فرار جایگزین می‌شوند.
bin() نسخه دودویی عددی را برمی‌گرداند.
bool() مقدار بولن مشخص شده شیء را برمی‌گرداند.
bytearray() آرایه بایتی را برمی‌گرداند.
bytes() شیء بایتی را برمی‌گرداند.
callable() اگر شیء مشخص شده قابل فراخوانی باشد، True را برمی‌گرداند، در غیر این صورت False را برمی‌گرداند.
chr() کاراکترهای کد Unicode مشخص شده را برمی‌گرداند.
classmethod() روشهای را به روشهای کلاسیک تبدیل کنید.
compile() compile()
منبع مشخص را به عنوان یک شیء بازمی‌گرداند و آماده برای اجرا می‌کند. complex()
یک عدد پیچیده بازمی‌گرداند. delattr()
ویژگی مشخص (ویژگی یا روش) را از یک شیء مشخص حذف می‌کند. dict()
یک دیکشنری (یا آرایه) بازمی‌گرداند. dir()
لیست ویژگی‌ها و روش‌های یک شیء مشخص را بازمی‌گرداند. divmod()
مقدار تقسیم و باقیمانده را هنگام تقسیم یک متغیر بر یک متغیر دیگر بازمی‌گرداند. enumerate()
یک مجموعه (مثلاً تورپ) را دریافت کرده و آن را به عنوان یک شیء شمارش‌کننده بازمی‌گرداند. یک عبارت را ارزیابی کرده و اجرا می‌کند.
exec() کد مشخص را اجرا می‌کند (یا یک شیء).
filter() با استفاده از تابع فیلتر، آینده‌های یک شیء قابل آنتریتور را حذف می‌کند.
float() یک عدد اعشاری بازمی‌گرداند.
format() مقدار مشخص شده را قالب‌بندی می‌کند.
frozenset() یک شیء frozenset بازمی‌گرداند.
getattr() مقدار ویژگی مشخص (ویژگی یا روش) را بازمی‌گرداند.
globals() دیکشنری نمادهای جهانی فعلی را به صورت دیکشنری بازمی‌گرداند.
hasattr() اگر یک شیء ویژگی مشخص (ویژگی/روش) دارد، در این صورت True را بازمی‌گرداند.
hash() هش یک شیء مشخص را بازمی‌گرداند.
help() سیستم کمک داخلی را اجرا می‌کند.
hex() اعداد را به عدد شانزدهی تبدیل می‌کند.
id() شناسه یک شیء را بازمی‌گرداند.
input() اجازه می‌دهد تا کاربر ورودی دهد.
int() یک عدد صحیح بازمی‌گرداند.
isinstance() اگر یک شیء یک نمونه از یک شیء مشخص است، در این صورت True را بازمی‌گرداند.
issubclass() اگر یک کلاس فرزند یک شیء مشخص است، در این صورت True را بازمی‌گرداند.
iter() یک شیء آنتریتور بازمی‌گرداند.
len() طول یک شیء را بازمی‌گرداند.
list() یک لیست بازمی‌گرداند.
locals() دیکشنری نمادهای محلی فعلی را بازمی‌گرداند.
map() یک تابع مشخص را به هر آینده اعمال کرده و یک تابع مشخص را بازمی‌گرداند.
max() بزرگترین آینده از یک شیء قابل آنتریتور را بازمی‌گرداند.
memoryview() یک شیء دیدگاه حافظه (memory view) را بازمی‌گرداند.
min() کوچکترین آینده از یک شیء قابل آنتریتور را بازمی‌گرداند.
next() آینده‌ای از یک شیء قابل آنتریتور را بازمی‌گرداند.
object() یک شیء جدید را بازمی‌گرداند.
oct() اعداد را به هشت‌دهی تبدیل می‌کند.
open() فایل را باز کرده و یک شیء فایل باز را بازمی‌گرداند.
ord() اعداد صحیح Unicode را که نشان‌دهنده یک کاراکتر مشخص می‌باشند، تبدیل می‌کند.
pow() مقدار توان x به توان y را بازمی‌گرداند.
print() چاپ دستگاه خروجی استاندارد.
property() دریافت، تنظیم، حذف ویژگی‌ها.
range() یک رشته از اعداد را برمی‌گرداند، از 0 شروع می‌کند و با 1 افزایش می‌یابد (به صورت پیش‌فرض).
repr() نسخه خوانا یک شیء را برمی‌گرداند.
reversed() آیتروایزر معکوس شده را برمی‌گرداند.
round() اعداد را به سمت بالا می‌اندازد.
set() یک شیء جدید از مجموعه برمی‌گرداند.
setattr() ویژگی (属性/روش) یک شیء را تنظیم می‌کند.
slice() شیء slice را برمی‌گرداند.
sorted() لیست مرتب شده را برمی‌گرداند.
@staticmethod() یک روش را به روش استاتیک تبدیل می‌کند.
str() شیء رشته‌ای را برمی‌گرداند.
sum() تعداد پروژه‌های یک آیتروایزر را جمع می‌کند.
super() شیء نماینده‌ی پدر را برمی‌گرداند.
tuple() یک تورپل برمی‌گرداند.
type() نوع یک شیء را برمی‌گرداند.
vars() ویژگی __dict__ یک شیء را برمی‌گرداند.
zip() یک آیتروایزر از دو یا چند آیتروایزر برمی‌گرداند.