JavaScript'in tarihi

JavaScript'in tüm potansiyelini ortaya çıkarmak için, onun doğası, tarihi ve sınırlılıklarını anlamak son derece önemlidir.

Bu bölüm, size JavaScript ve istemci betiklerinin kökenlerini öğretir.

Nombas ve ScriptEase

1992 yılında, Nombas adlı bir şirket, C az az (C-minus-minus, kısaltılmış olarak Cmm) adında bir嵌入式 betik dil geliştirdi. Cmm'nin arkasındaki fikir çok basit: Makro operasyonları (macro) değiştirebilecek kadar güçlü bir betik dili, aynı zamanda C (ve C++) ile yeterince benzer kalır, böylece geliştiriciler hızla öğrenirler. Bu betik dil, CEnvi adlı bir paylaşım yazılımında bağlanmıştır ve bu dilin gücünü ilk kez geliştiricilere göstermiştir.

Nombas, Cmm adını ScriptEase olarak değiştirdi, çünkü arka kısımlar (mm) çok olumsuz duyuluyor ve harf C 'korkutucu' olarak algılanıyordu.

Şimdi ScriptEase, Nombas ürünlerinin arkasındaki ana itici güç haline geldi.

Netscape JavaScript icat etti

Netscape Navigator başarılı hale gelirken, Nombas, web sayfalarına entegre edilebilen CEnvi'nin bir versiyonunu geliştirdi. Bu erken deneyler Espresso Page (yoğun kahve tadında sayfa) olarak biliniyordu ve İnternet'te kullanılan ilk istemci dilini temsil ediyordu. Nombas, bu fikrinin İnternet'in önemli bir temel taşına dönüşeceğini asla düşünmemişti.

İnternet'te gezinme giderek daha popüler hale gelirken, istemci betik dil geliştirme talepleri de arttı. Bu sırada, çoğu İnternet kullanıcı hala 28.8 kbit/s'lik bir modemin bağlantısıyla internete bağlanıyordu, bu sırada web sayfaları sürekli olarak daha büyük ve daha karmaşık hale geliyordu. Kullanıcıların acısını daha da artıran şey, basit bir form geçerlilik doğrulaması için sunucu ile birden fazla geri-dönüş yapmaları gerekiyordu. Düşünün ki, kullanıcı bir formu doldurdu, gönder butonuna tıkladı, 30 saniye bekledikten sonra gördüğü bir mesaj, bir zorunlu alanı doldurmadığını söylüyordu.

O zamanki teknolojik yeniliklerin en ön saflarında yer alan Netscape, basit işleme sorunlarını çözmek için bir istemci betik dil geliştirmeyi ciddiye aldı.

O zamanki Netscape çalışanı Brendan Eich, 1995 yılında piyasaya sürülecek olan Netscape Navigator 2.0 için LiveScript adlı bir betik dil geliştirmeye başladı, bu dilin amacı tarayıcı ve sunucu (orijinal adı LiveWire olacaktı) üzerinde kullanılacaktı. Netscape ve Sun, LiveScript'in uygulanmasını zamanında tamamladılar.

Netscape Navigator 2.0'nın resmi olarak piyasaya sürülmesinden önce, Netscape onu JavaScript adıyla yeniden adlandırdı, bu da İnternet'in modası geçmiş kelimesi Java'yı kullanmak amacıyla yapıldı. Netscape'nin kuponu sonunda ödüllendirildi, JavaScript İnternet'in vazgeçilmez bileşenlerinden biri haline geldi.

Üç ayaklı bir üçgen

JavaScript 1.0'nın bu kadar başarılı olması nedeniyle, Netscape, Netscape Navigator 3.0'ta 1.1 sürümünü yayınladı. Aynı zamanda, Microsoft tarayıcı alanına girmeye karar verdi ve IE 3.0'u yayınladı, bu da JScript adlı bir JavaScript klonu (Netscape ile olası lisans anlaşmazlıklarını önlemek için bu adı verdiler). Microsoft'un bu önemli adımı, onun itibarını zedelemesine rağmen, JavaScript dili gelişim sürecindeki önemli bir adımdı.

Microsoft'un katılımından sonra, Netscape Navigator 3.0'taki JavaScript, IE'deki JScript ve CEnvi'deki ScriptEase olmak üzere 3 farklı JavaScript sürümü aynı anda mevcuttu. C ve diğer programlama dillerine göre farklılık gösteren JavaScript, gramer veya özelliklerini birleştiren bir standart olmamaktadır. Bu 3 farklı sürüm, bu sorunun altını çizmektedir. Endüstri endişelerinin artmasıyla, bu dilin standartlaşması kaçınılmaz hale geldi.

Standartlaştırma

1997 yılında, JavaScript 1.1 bir taslak olarak Avrupa Bilgisayar Üreticileri Derneği'ne (ECMA) sunuldu. 39. Teknik Komite (TC39) 'genel, platformlar arası, üretici bağımsız bir betik dilinin gramer ve semantiklerini standartlaştırmak' için görevlendirildi.http://www.ecma-international.org/memento/TC39.htm) Netscape, Sun, Microsoft, Borland ve diğer bazı betik programlama ilgi gösteren şirketlerin programcılarından oluşan TC39, ECMA-262'yi işledi. Bu standart, ECMAScript adlı yeni bir betik dilini tanımlar.

Sonraki yıllarda, Uluslararası Standartlaştırma Örgütü ve Uluslararası Elektrik Mühendisleri Komitesi (ISO/IEC) ECMAScript'i standart olarak kabul etti (ISO/IEC-16262). Bu nedenle, Web tarayıcıları ECMAScript'i JavaScript olarak gerçekleştirmenin temel olarak çalışmaya başladılar (başarı ve başarısızlık dereceleri farklı olabilir).